Oplossingen voor verzekeraars
Kern van de oplossingen
In de voorgaande lessen hebben we gezien dat de kern van het probleem ligt bij de verzekerde. De kern van de oplossing ligt hier dus ook en daarom probeert de verzekeraar het gedrag van de verzekerde te beïnvloeden.
De verzekeraar loopt risico’s door moreel wangedrag en de kans op averechtse selectie. Dit proberen zij te beperken door:
- Eigen risico. Indien een verzekerde schade lijdt, dient hij een gedeelte van de schade zelf te betalen.
- Premiedifferentiatie. Bij premiedifferentiatie moeten slechte risico’s een hogere premie betalen dan goede risico’s.
- Meer informatie opvragen bij verzekerden. Hierdoor wordt de asymmetrische informatie verminderd.
Eigen risico
Doordat verzekerden zelf een deel de schade moeten betalen, maken zij minder snel claims op schadevergoedingen. Het is het niet waard om onnodig risico’s te lopen dus het moreel wangedrag gaat ook naar beneden. Hierdoor zal de gemiddelde schade-uitkering per verzekerde dalen. Er worden immers minder claims gemaakt. Dit resulteert in een minder snelle stijging, of zelfs daling van de premies. Door de lage premies zullen goede risico’s minder snel vertrekken en wordt averechtse selectie tegengegaan.

Premiedifferentiatie
Doordat iedereen een passende premie betaalt, betalen goede risico’s een lager premie. Ze zullen minder snel geneigd zijn om hun verzekering op te zeggen waardoor averechtse selectie wordt tegengegaan. Er blijven meer verzekerden over, dus de gemiddelde schade-uitkering daalt. Doordat de gemiddelde schade-uitkering daalt, kan ook de premie dalen.

Bonus-malusregeling
Zoals eerder genoemd is het bij premiedifferentiatie zo dat goede risico’s een lage premie betalen en slechte risico’s een hogere premie. Een goed voorbeeld hiervan is de bonus-malusregeling bij autoverzekeringen. Dit is een systeem waarbij verzekeraars schadevrij rijden belonen. Door geen schade te claimen bij je verzekeraar verkrijg je schadevrije jaren. Door deze schadevrije jaren te ‘sparen’ krijg je steeds meer korting op je premie. Deze schadevrije jaren worden ook wel treden genoemd. Voorbeeld:

Risico beperken
Risico’s kunnen ook beperkt worden door meer informatie te vagen. Denk hierbij aan vragen als: ”Hoe vaak heeft u in de voorgaande jaren schade gereden?” Hoe meer informatie de verzekeraar weet te verzamelen, hoe beter hij het risico kan inschatten en de juiste premie berekenen.
Als verzekerde wordt je aan de hand van de gegeven informatie ingedeeld in een bepaalde risicogroep met de bijbehorende premie. Het indelen van mensen met soortgelijker risico’s wordt ook wel risicoselectie genoemd. De verzekeraar heeft zelfs het recht om iemand te weigeren die een te groot risico vormt.
Het is echter niet voor elke verzekeraar toegestaan om mensen te weigeren. Risicoselectie is niet toegestaan bij de verplichte basiszorgverzekering. Het is immers niet wenselijk dat mensen ernstig ziek of gewond zijn en vervolgens niet de ziekenhuisrekening kunnen betalen. Bij de verplichte basiszorgverzekering geldt dus een acceptatieplicht voor de verzekeraar.